Ah çok bocalıyorum yazdığımda övgünü
Seni anlatıp-duran üstadla yarışmak zor:
Vargücüyle övüyor senin yaygın ününü
Dilimi bağlayarak bana söz bırakmıyor.
Sendeki değerlerin o engin ummanında
Cılız yelkenliler de güçlüler de yol alır
Benim fındık kabuğum hiçtir onun yanında
Ama senin utkuna hiç yılmadan açılır.
Beni tutup yüzdürür en sığ yardımın bile
O senin derin sessiz: dibinde ilerlerken;
Ben boraya tutulsam tekneciğim nafile
Ama o sapasağlam mağrur dik pupayelken.
Ben atılsam da kalır o dört başı bayındır;
En kötüsü: batarak çürümem aşkımdandır
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder