Üzüntüye kapılma: zalim ecel kıskıvrak
Tutup atınca beni dönülmez bir zindana
Yine de şiirlerim dünyada yaşayarak
Varlığımı sürdüren bir anıt olur sana.
Şiirimi okursan göreceksin demektir
Bu kutsal armağanı sana bırakıyorum:
Toprak kopup geldiği toprağa dönecektir
Ama sendedir gerçek varlığım olan ruhum:
Öyleyse yitirdiğin canın posası ancak
Solucanların avı ecel kölesi beden
Hınzırın bıçağına boyun eğen bir korkak;
Öyle alçak ki onu hiç anmamalısın sen.
Bedenimin değeri ruhun kabı olmaktır
Ruhunki ise sende şiirimle kalmaktır.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder